Egypte (3100 - 332 v.C.)
Wat spreekt meer tot de verbeelding dan de oude Egyptische beschaving. Spontaan komen in je op: piramides, hiëroglyfen en mummies. De mystiek rond het oude Egypte leeft nog steeds. Kijk maar naar de vele films, boeken, stripverhalen en documentaires. Dit is een onderwerp dat ook de kinderen hun verbeelding prikkelt.
Egyptologie is een begrip sinds Napoleon in 1789 wetenschappers op expeditie stuurde naar het land vol mysteriën. Het hoogtepunt was in 1922 toen het graf van Toetanchamon ontdekt werd. Dit soort nieuws in de na-oorlogse dagen was een welkome afwisseling. In mode uit de jaren '20 van de vorige eeuw kon je toen talrijke motieven zien gebaseerd op Egyptische afbeeldingen.
De Nijl maakte het mogelijk dat Egypte zo'n welvarend en stabiel land was. Deze levensader doorheen het land met zijn talrijke overstromingen en het afzetten van slib daarbij zorgde voor vruchtbare oogsten. Daarom zie je alle nederzettingen (dorpen, steden) verbonden met de Nijl. Ga je verder weg van de Nijl kom je in de woestijn terecht.
Farao's waren niet alleen koningen maar ook goden op aarde. Daarom verdienden zij de nodige aandacht. Dat weerspiegelt zich in heel wat beeldhouwwerken, wanddecoraties,... Aangezien farao's eeuwig leven werden zij ook gepast begraven. Het lichaam van een farao werd gemummificeerd omdat de 'ka' (=ziel) samen met het lichaam zich in het graf verenigde.
Egyptische stijl:
Heb je je wel al eens afgevraagd waarom Egyptische kunst zo hard op elkaar lijkt? Wel dat is omdat deze meer dan 2700 jaar lang durende beschaving nogal conservatief was als het op beelden aankomt. Er werd strikt vastgehouden aan een proportiecanon. Dit is een raster dat gebaseerd is op 18 eenheden. Elke eenheid was gebaseerd op ofwel een schoenmaat of vuist van een persoon. Ellebogen, knieën enzovoort moesten zich zo op een bepaald aantal eenheden van de voet bevinden. De farao daarentegen was helemaal onveranderlijk en moest altijd op dezelfde manier worden afgebeeld. Immers, hij was de perfectie.
De steen van Rosetta:
Egyptologie is een begrip sinds Napoleon in 1789 wetenschappers op expeditie stuurde naar het land vol mysteriën. Het hoogtepunt was in 1922 toen het graf van Toetanchamon ontdekt werd. Dit soort nieuws in de na-oorlogse dagen was een welkome afwisseling. In mode uit de jaren '20 van de vorige eeuw kon je toen talrijke motieven zien gebaseerd op Egyptische afbeeldingen.
De Nijl maakte het mogelijk dat Egypte zo'n welvarend en stabiel land was. Deze levensader doorheen het land met zijn talrijke overstromingen en het afzetten van slib daarbij zorgde voor vruchtbare oogsten. Daarom zie je alle nederzettingen (dorpen, steden) verbonden met de Nijl. Ga je verder weg van de Nijl kom je in de woestijn terecht.
Farao's waren niet alleen koningen maar ook goden op aarde. Daarom verdienden zij de nodige aandacht. Dat weerspiegelt zich in heel wat beeldhouwwerken, wanddecoraties,... Aangezien farao's eeuwig leven werden zij ook gepast begraven. Het lichaam van een farao werd gemummificeerd omdat de 'ka' (=ziel) samen met het lichaam zich in het graf verenigde.
Egyptische stijl:
Heb je je wel al eens afgevraagd waarom Egyptische kunst zo hard op elkaar lijkt? Wel dat is omdat deze meer dan 2700 jaar lang durende beschaving nogal conservatief was als het op beelden aankomt. Er werd strikt vastgehouden aan een proportiecanon. Dit is een raster dat gebaseerd is op 18 eenheden. Elke eenheid was gebaseerd op ofwel een schoenmaat of vuist van een persoon. Ellebogen, knieën enzovoort moesten zich zo op een bepaald aantal eenheden van de voet bevinden. De farao daarentegen was helemaal onveranderlijk en moest altijd op dezelfde manier worden afgebeeld. Immers, hij was de perfectie.
De steen van Rosetta:
In 1799 werd door een Franse officier uit het leger van Napoleon een steen ontdekt die drie teksten bevatte. Eén in het Grieks, één in het demotisch (Egyptisch volksschrift) en één in hiërogliefenschrift. Een Britse Egypteliefhebber (Young) ontcijferde een paar woorden en in 1822 zette een Franse Egyptoloog (Champollion) Youngs werk voort.
Resultaat? Nogal saaie teksten, maar daardoor kunnen we nu wel hiëroglyfen ontcijferen!
De stèle van Achnaton is een verzonken reliëf. De kunstenaar hakte de voorstelling weg i.p.v. de achtergrond weg te houwen. Je ziet er de zonneschijf Aton op afgebeeld die zijn zonnestralen verspreid. De kleuren die ooit op deze muur aangebracht werden zijn bijna helemaal vervaagd.